Abp Henryk Hoser

Kapituła wysoko oceniła konsekwentne upominanie się przez Laureata o należny rolnikom szacunek dla ich ciężkiej pracy – niezbędnej wspólnocie narodowej. Szacunek polskiemu rolnikowi należy się tak ze strony społeczeństwa, jak i władz państwowych i samorządowych wszystkich szczebli.

Abp Henryk Hoser wielokrotnie mówił, że to dzięki miłości do ziemi i poczuciu wolności rolników przetrwaliśmy czasy totalitaryzmu hitlerowskiego i komunizmu.

Nazywał rolników twórcami naszej narodowej tożsamości. Rolnicy głęboko czują swą wolność i niezależność. Można powiedzieć, że Polacy wyrośli z doświadczeń rolników. Etos pracy rolnika ukształtował mentalność i formę polskiego społeczeństwa.

Laureat wzywał wiele razy do wspomagania rozwoju rodzinnych gospodarstw rolnych. One, jako najbliższe naturze, doceniają troskę o stan środowiska, przyrody, bo w niej funkcjonują. Uprawy przemysłowe to wielokrotnie żywność złej jakości. Żywność z gospodarstw rodzinnych jest najwyższej jakości, bo powstaje z wiedzy, szacunku i miłości do własnej ziemi.

Abp Hoser wzywał rolników do rozwijania produkcji żywności ekologicznej, jak również wzmożonej troski o stan środowiska naturalnego.

Kapituła wysoko oceniła także wezwania kierowane do młodego pokolenia rolników, by kultywowali tradycję umiłowania ziemi i pracy na niej – wzorem rodziców i dziadków.

Kapituła przyznając Nagrodę ks. abp. Henrykowi Hoserowi pragnie również uhonorować tradycję, jaką niesie ród Hoserów. Zasłużony dla rozwoju polskiego ogrodnictwa od 1844 roku, gdy Piotr I Hoser rozpoczął pracę jako ogrodnik ogrodu Saskiego – po dzień dzisiejszy, gdy potomkowie twórcy trwają, prowadząc słynne „Szkółki Żbikowskie”. Kapituła składa hołd wszystkim ziemianom, producentom rolnym, ogrodnikom i sadownikom, którzy przetrwali grabież ich własności przez komunistów i mimo ciężkich przeżyć starają się odbudować własność rodzinną, tradycję oraz miejsce pracy i życia w wolnej Ojczyźnie.

Kapituła uznała, że nauczanie i działania Laureata na rzecz rozwoju cywilizacyjnego polskiej wsi i rolnictwa w pełni są zgodne z celami, dla jakich powstała Nagroda im. ks. bp. Romana Andrzejewskiego, jak również z nauczaniem Patrona Nagrody.