Abp Józef Michalik

Kapituła wysoko oceniła konsekwentne wskazywanie przez Laureata, że polityka odrywania rolników od ziemi wzmaga emigrację ludzi młodych, prowadzi do wyludnienia wsi i utraty polskiej własności ziemi. Ten ostatni problem – co Laureat z uporem przypomina rządzącym – staje się grozny w obliczu zbliżającej się daty wolnego obrotu ziemią w ramach Unii Europejskiej.

W czasie posługi zarówno w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, jak i przemyskiej wspierał wszelkie formy aktywności społecznej na wsi oraz rozwój uniwersytetów ludowych. Wspierał młodych rolników, którzy decydują się przejmować ojcowiznę, rozwijać gospodarstwa, zachowując związek z tradycja i kulturą wsi.

W spójnym nauczaniu wiernych wskazywał na wielką role trwałej i moralnie zdrowej rodziny. Na wsi jest ona fundamentem dla rozwoju rodzinnych gospodarstw rolnych. Podważanie tradycyjnej roli rodziny jest szkodliwe dla państwa i narodu.

Kapituła dostrzegła także aktywne zaangażowanie Księdza Arcybiskupa w powstanie wspólnej deklaracji kościołów w Polsce i na Ukrainie w 70-tą rocznicę ludobójstwa na Wołyniu. Przypomniane zostało tym samym, że była to tragedia przede wszystkim polskich wsi, rolników i ziemian, na wschodnich kresach Polski. Mówienie prawdy na ten temat wzmacnia fundament, na którym buduje się prawdziwe pojednanie narodów.

Jubileuszowa, przyznana po raz dziesiąty, Nagroda im. ks. bpa Romana Andrzejewskiego – jest też symbolicznym podziękowaniem rolników za godne przewodniczenie przez ks. abp. Józefa Michalika Konferencji Episkopatu Polski w trudnych latach wzmagających się, wysoce niesprawiedliwych, ataków na wiarę i Kościół Katolicki.

Wyróżnienie przyznawane jest osobom szczególnie zasłużonym w pracy i działaniach na rzecz kształcenia rolników i rozwoju kulturalnego i gospodarczego rolnictwa, wsi i małych miast w Polsce. Postawa laureatów ma być przykładem pozytywnej pracy możliwej w każdych warunkach. Kapituła wymienia tylko niektóre z wielu powodów, dla których uznano ks. abp. Józefa Michalika za godnego tej Nagrody.